سلام
سفری چند روزه به قم و کاشان و تهران باعث دوریم از این فضا شد و البته در حرم بانوی کرامت حضرت فاطمه ی معصومه سلام الله علیها و شاه عبدالعظیم حسنی علیه السلام و...دعایتان کردم با عشق.
چقدر دلم برای این فضای مجازی که حالا دیگر جزئی از زندگی واقعی ام شده تنگ شده بود، برای همه ی دوستان خوبم و رفقایی که پیدا کرده ام در این خانه ی کوچک...
اما این دوستی ها آنقدر هم جدید و تازه نیستند ما سالهاست با هم رفیق بوده ایم...از زمانی که در دعاهایمان برای مومنین و مومنات دعا می کردیم و از روزی که نماز خواندیدم و سلام کردیم بر عباد صالحین...
دوستی های ما مجازی نیست باور کنید این دل است که دوستی را شروع می کند و این ولایت است که ریسمان دوستیمان شده و همه را دور هم جمع کرده حتی در این فضای به ظاهر مجازی...
السلام علی عباد الله الصالحین...
اما....ما از روزی که برای حسین گریسته ایم به هم سلام داده ایم...
السلام علی الباکین علی الحسین....
[ سه شنبه 89/7/6 ] [ 6:55 عصر ] [ عقل نوشته های یک دانشجو ]
