سفارش تبلیغ
صبا ویژن
اولین بار که عکس علامه فضل الله را دیدم ...

یادش به خیر اولین باری که نام مبارک علامه فضل الله را شنیدم وقتی بود که داشتیم با جان و دل برای انتخابات دهم ریاست جمهوری برای دکتر احمدی نژاد تمام تلاشمان را می کردیم.
جملاتی که بزرگان و علما در مورد دکتر گفته بودند به همراه عکسشان جمع آوری و طراحی و چاپ کردیم.
در بین این عکس ها چهره زیبا و نورانی ایشان در کنار عکس سید حسن نصرالله ما را که برای اولین بار ایشان را میدیدم مجذوب خود کرد...
و دیگر خبری از ایشان نداشتم تا امروز که خبر رحلت این بزرگ مرد را شنیدم...

                                          آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند               آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند

(این همان عکسی است که اولین بار دیدم.)
عکس علامه فضل الله


[ سه شنبه 89/4/15 ] [ 1:0 صبح ] [ عقل نوشته های یک دانشجو ]

نظر

داخل این سبز مشتی زرد هست...!

این شعر رو حتما بخونید، حرف دل ستاره های حضرت ماهه.

                                             ((  درددلی با حضرت روح الله  ))   

     شعر من امروز بارانی شده              شاعر مردی جمارانی شده

     شاعر مردی که طوفان کرده بود        مرد بودن را فراوان کرده بود

     یادمان آورد غیرت داشتیم                جای خون در رگ شجاعت داشتیم

     یادمان آورد کوچک نیستیم               روح داریم و مترسک نیستیم

     یادمان آورد و دریایی شدیم              جنگجویان اهورایی شدیم

     یادمان آورد او صد پشت را                از پیمبر تا خود زرتشت را

     سستی ما را مصمم کرد او               تا مسیحا را مجسم کرد او

     زیر این غم استخوانش خرد شد         تا حسابی قلب ماها تُرد شد

     شعله ای شعر مرا سوزانده است      حرف هایم در گلویم مانده است    

     آی سید دین و ایمان رفته است         حرمت خون شهیدان شهیدان رفته است

    سرخی خون هم حسابی سبز شد      تیم قرمز تیم آبی سبز شد

    قصرهای پر شکوهی ساختند             چفیه ها را پشت سر انداختند

    یا علی گوها که میدان دیده اند            نقد جان در وقت جولان دیده اند

    زندگی بر رویشان لبخند زد                 آی سید نفس این ها گند زد

    سبزها! با خلق بازی کرده اید              کشته سازان، ننگ سازی کرده اید

    عده ای همدوش تاکتیکی شدند          سطل آشغال ها پلاستیکی شدند

    تف بر هرچه آدم نامرد هست               داخل این سبز مشتی زرد هست

    جان من این سبک یک آزاده نیست       پشت رهبر بودن اینجا ساده نیست

    سید روح الله کجایی پیرمرد                 کاش می شد که بیایی پیرمرد

    ما به ایمان تو ایمان داشتیم                قبله ای نام جماران داشتیم

    آی سید رفتی و راحت شدی              شاهد ظلم بر این ملت شدی؟

    آی سید خوب هایت بد شدند              توی کنکور ولایت رد شدند

    آی سید طلحه ها برگشته اند              دایه ی بهتر ز مادر گشته اند

    آی سید عکس تو پاره شده                 هر که پشتت بود بیچاره شده

    آی سید مشکل اینان تویی                  مشکل این قوم بی ایمان تویی

    آی سید مومنان افراطی اند                 عشق رهبرها همه دهاتی اند

    آی سید رهبرم دلخون شده                 درد او از درد تو افزون شده

    آی سید دین و ایمان رفته است             حرمت خون شهیدان رفته است

    با لباس دین به دین توهین شده             با نقاب ریش هم تزیین شده

    باز هم شیخ الخوارج آمده                     پولها از بانک خارج آمده

    این همه مدت که در قم مانده ای           شیخ تنها درس خارج خوانده ای؟

    در کویر خشک آب انگاشتید                  بی حجابی را حجاب انگاشتید

   پس دفاع از رهبر و از دین چه شد           پس وصیت های زین الدین چه شد

   مظهر و معیار بی دینی شدید                دشمن افکار آوینی شدید

    آی سید درد دارم مرد کو؟                    جام زهرت را چه کس آورد؟ کو؟

    آنکه جام زهر دستت داد کیست؟          آنکه اکنون نیز لج افتاد نیست؟

    آی سید خوب هایت بد شدند               شیخ الاکبرها همه مرتد شدند

    کاشکی ایمان محکم داشتیم              حرمت ماه محرم داشتیم

    آی سید چفیه دیگر ننگ شد                دکمه آخر حسابی تنگ شد

    مست قدرتها همه سبزند باز               مست شهوتها همه سبزند باز

    پاک از اسلام خارج گشته اند              اشتباه گفتم خوارج گشته اند!

                               شاعر: احمد اسفندیاری



[ شنبه 89/4/12 ] [ 4:52 عصر ] [ عقل نوشته های یک دانشجو ]

نظر

شروعی دوباره...

             

              آزادی

 

دوباره شروع می کنم...!
 
دوباره طلوع می کنم...!
من از نسل محمدم و از تبار علی..!
سید نیستم اما مادرم فاطمه است...!
امام زمانم را ندیده ام اما می شناسمش، چون پیامبر دینم فرمود: (( من مات و لم یعرف امام زمانه ماتا میتة جاهلیة)).
با آنکه نبوده ام در تظاهرات انقلاب و ندیده ام جبهه را اما خوب می دانم ((شیپور جنگ که به صدا درآید مرد از نامرد مشخص می شود))، چون چمران را بسیار دوست دارم...! 
من جوانم، زنده ام، شادابم...!
بالاترین افتخارم این است که حکومت خامنه ای را درک کرده ام و ولایتش در دلم رخنه کرده...!
من خوشحالم که جزو مردم آخرالزمانم...!
و می دانم اگر ریسمان ولایت را رها نکنم خواهم ماند در ((صف یاران عاشورایی امام عشق))...!
من ولایتی ام ... هیئتی ام...!
تمام عشقم این است که در کشوری زندگی می کنم که محرم هایش مخفی نیست...!
گریه های فاطمیه را دوست دارم و منتظر عید نیمه ی شعبانم...!
الهی عجل لولیک الفرج...!



[ جمعه 89/4/11 ] [ 11:34 صبح ] [ عقل نوشته های یک دانشجو ]

نظر

::