سلام؛
من براي خودم راه و هدف دارم و مکتبي که خط قرمز ها را مشخص کرده است. هر کس به اين مکتب و دين و آرمان ها پايبند باشد تمجيدش مي کنم و دوستش دارم و هرکس پا روي اين آرمان ها بگذارد برايش پشيزي ارزش قائل نيستم هرکس که مي خواهد باشد. اگر از حاجي خوشم مي آيد و از شجريان بدم مي آيد به خاطر مکتب و صراطم است نه به خاطر چيز ديگري. در يک کلام بايد بگويم خودم را انساني آرمان گرا و هدفمند مي دانم نه شخص گرا. به همين دليل اگر بفهمم شخصي که تا ديروز ((با دليل)) برايش جان ميدادم امروز از خطش منحرف شده، مذمتش مي کنم و برايش ارزشي قائل نيستم باز هم ((با دليل)).در آخر اين داستان را هم بدانيد بد نيست،که:
شخصي در جنگ جمل نزد حضرت علي(ع)رفت و گفت نمي دانم در کدام جبهه باشم اين طرف شما هستيد که اميرالمومنينيد و آن طرف عايشه است و طلحه و زبير که جزو اصحاب معروف و باسابقه ي پيامبر بوده اند.حضرت فرمودند حق را با خودش بشناس نه با افرادش. يعني حق را با مصاديق و افرادش نشناس بلکه خود حق را بشناس، با اين کار اگر روزي مصاديق و افرادي که در جبهه ي حق بوده اند منحرف شوند هيچ گاه با انحراف آنها تو منحرف نخواهي شد. اميدوارم جوابتان را گرفته باشيد. براي من هم دعا کنيد.
ان شاالله که همه مان عاقبت به خير شويم...